Krachten van de aarde

We maken de oversteek van het Zuider- naar het Noordereiland met de Interislander, een grote boot die ons in 3,5 uur via een prachtig fjordengebied naar Wellington brengt. Een mooie stad, maar, jammer voor ons, ook heel nat. Daarna reizen we via een mooie binnenroute naar het Tongariro national park. Oeps, toch iets idyllischer als we dachten: een gravelroad met grote stenen op de weg en stukken weg die verdwenen zijn, maar ook grote kuddes schapen die door honden naar een andere weide gedreven worden. Onvermoeibaar rennen ze achter de schapen aan, prachtig om te zien. Wij blijken vanuit onze lodge onverwachts uit te kijken op de Ruapehu, een vulkaan met besneeuwde bergtoppen, die zich de volgende dag weer in de wolken hult; niks meer van te zien. Ook dit is Nieuw-Zeeland, de westkant van beide eilanden is fantastisch qua natuur, maar het weer is zo nat en koud. Zitten we de ene dag tijdens een wandeling in de mist met 4 graden, de volgende dag aan de oostkust aan de Hawkes Bay genieten we van 23 graden. Daar is het een en al wijngaarden aan de Tuki Tuki rivier en wanen we ons een beetje in Italië.
Nieuw-Zeeland ligt midden op verschillende tectonische aardplaten (heet dat zo?). De uiteinden zitten over elkaar heen geschoven en bewegen in verschillende richtingen, ook diep beneden in de aarde. Dit heeft in het verleden geleid tot het ontstaan van dit prachtige landschap: bergen, meren vulkaantoppen, warmwaterbronnen, poelen van kokende modder, geysers en geneeskrachtige heetwaterbronnen. Maar die permanente activiteit leidt ook tot vulkaanuitbarstingen en aardbevingen.
Om wat meer te weten te komen over de aardbevingen en de gevolgen gaan we naar Te Papa, een gratis museum in Wellington. Het vertelt veel over de natuur, het landschap en de dieren en de Maori-cultuur. We ervaren een nagebootste aardbeving in een huis. Eng. Even later wordt er steeds maar weer omgeroepen dat alle bezoekers het museum via de brandtrap moeten verlaten. Ook nagebootst, dus wij blijven zitten, totdat we merken dat het echt is. Een rare ervaring, brandweer is ingeschakeld, iedereen staat buiten. Maar na een half uur mogen we weer terug. Later horen we dat er een aardbeving ten oosten van het Noordereiland is geweest. In Christchurch gebeurde dat nog heel recent in 2010 en in 2011 waardoor een groot deel van de stad ingestort, of door brand verwoest, of naderhand alsnog afgebroken is omdat de gebouwen onveilig werden verklaard. Ze zijn nog volop bezig met de wederopbouw; een aantal mensen is verhuisd omdat de stad ‘weg’ is. Deze gebeurtenissen hebben tot gevolg gehad dat de Nieuw-Zeelanders strengere veiligheidsvoorschriften hebben voor de bouw en dat ze veel meer voor een huis zijn gaan betalen.
Wij bezoeken aan de oostkust Napier. Deze stad is op 3 februari 1931 in tijd van een paar minuten door een aardbeving en vervolgens door brand verwoest . Maar al snel daarna is men weer met op grote schaal de wederopbouw gestart. Hierdoor zijn er heel veel gebouwen in die stad uit dezelfde tijd, de jaren dertig, in de stijl van Art Deco. Prachtig om te zien, vinden wij, hoewel Art Deco soms ook wel neigt naar kitsch. De stad doet er goede zaken mee: vanuit de hele wereld komen er liefhebbers van deze bouwstijl en luchtige levensstijl: in februari is een Art-Deco weekend, een soort carnaval maar dan in de jaren dertigstijl.